Merinos halı modelleri

kaybedenler kulübü.. bir kulüp. mete ve kaan sadece sarki söyleyen iki solistti. bira kutulari sesleri arasinda, sigara nefeslerinin ardindan dogan bir kac öksürük, aksirik. kaan, sisman yalniz adam. mete, bir verem nevropatisi altinda tiril olmus genc ses. kaybedenler kulübü, 2012 Merinos Mobilya Hilal Maksi Takım seneler evvelinde bir indians sesiyle acilmis bu kapi. 91 di. cocuk sayilasi yastaydik. dinlerdik, motor sesleri gelirdi pencereden, gümüssuyu'nun sokaklarindan. her üc gün de dinlerdik, dinlemesine. fakat, o zamanlarda baskalari da program yapardi ve ben walkmanimin 101.1 frekansindan taviz vermezdim. düşük tansiyon kent fm, kente uzak yasadigim zamanlarda sokaklari onlarla tanirdim tekrar tekrar. kadiköy oysa bana 20 km kadar uzaktaydi. sokaklarina daldigimda farklilasirdi o soguk kadiköy sokaklari. karga mi, o da nesi... ben cok yalnizim, ben de evet ben de cok yalnizim. gecen gün arkadaslarla iciyoruz... ben hic arkadaslarla icmemistim. motorsikletim de olmadi benim, beni arayip bu gece takilalim diyen kadinlar da olmadi hayatimda. mete mi, ondan vardi bir tane. bir radyoda sevdâlanip peyâmi safa olmustuk da, ama farkliydi bu. mesela hedir kim olacakti, taklit ne güzeldi oysa... ama ben de o da yalnizdi. yalnizdik vesselam. bir gün fikirtepe civarindan bir tirci aramisti. yalniz misiniz lan siz, ben daha yalnizim, demin tirdan inen su kadindan baska kimsem yok, demisti. beraberimde dinleyenler vardi ve soke olmuslardi, bence soke olmayan bendim, o idi ve mete-kaan duosuydu. o kim dedi kaan, tirci, farketmez dedi.. farketmez.