Bosch Bursa Servis

çok yalnızım sözlük. annemler, kardeşim, herkes bi yerlere gitti ve ben evde tek kaldım. alt katlarda, üst katta da kimse kalmamıştı. evde tek başımaydım yani. başta her şey çok güzeldi. annem aradı bi ara. konuştuk, "korkuyo musun?" diye sordu. güldüm. "ne korkması yahu, neyden korkcam?" dedim. aslında haklıydı; eskiden olsa korkardım gece tek kaldığımda. kapıları kilitlememi hatırlatıp kapattı. biraz sonra elektrikler gitti. sakinliğimi korudum yine. canımı sıkan tek şey bilgisayarın şarjının yüzde onlarda olmasıydı. "neyse hemen gelir zaten." diye düşündüm. biraz oyalandım. şarj bitince aklıma etraftaki evlere bakmak geldi. etraf ışıl ışıldı. kafamda senaryolar uçuşmaya başladı hemen tabii. durup dururken niye gitsindi elektrikler? koridora çıkıp şalterlere bakmaya cesaretim kalmamıştı. kardeşimi aramaya karar verdim. arayamadım. kontörüm kalmamış, kapandı. -bunu önceden fark etmemiş olmam da ayrı bi yalnızlık konusu tabii- ödemeli aramak aklıma geldi; ama nasıl arandığını bilemedim. camdan öyle dışarısını seyrettim kardeşim gelene kadar. "sakın korkma, ben varım. korkuyosan geleyim hemen." gibi şeyleri duymayı öyle çok istedim ki. sanki öyle olsa hiç bi şeyden korkmazmışım gibi geldi. çok uzun zamandır böyle çok hissetmemiştim yalnız olduğumu. Bosch Bursa Servis