Baymak Servis Bursa

bundan 6-7 sene önce büyük konuştuğum yani "yapmam, etmem, olmaz" dediğim her şey başıma geldiği için son 2-3 yıldır büyük konuşmayı da bıraktım. hani arada bir ağzımdan çıksa bile hemen ardından pişman olup kendi kendime "öyle deme. geçmişi hatırla salak." diyerek pişman oldum. kısaca iyi bir adamım lan ben ama artık dayanamıyorum "niye her seferinde en berbat senaryo ile karşılaşıyorum? niye her seferinde olmayacak iş benim başıma geliyor? ben ne yaptım amına koyim? kime ne zararım oldu? ne tür bir günah işledim de yıllardır hep kaybeden oluyorum?" sorularını sormaktan kafayı yiyeceğim. Baymak Servis Bursa sanırım bu dünyada benim kadar hayalperest bir insan daha yoktur. başıma ne gelse, hangi hayalim yıkılsa "olsun. böyle olmadı ama şöyle olur" derim ama sanırım bu şekilde kendi kendime en büyük işkenceyi yapıyorum. boşuna nietzsche "ümit kötülüklerin en kötüsüdür çünkü işkenceyi uzatır" dememiş. sanrım bu başıma gelen şey ile son büyük konuşmamın (belki de en tehlikelisiydi 9 sene önce) vebalini ödüyorum. o zaman aklımdan öyle saçma bir şey geçirmiştim ve öyle bir dilekte bulunmuştum ki (ve gerçek olmuştu) şimdi aklıma her geldiğinde yaptığım en aptal şey olduğunu düşünüyorum. ama o zamanlar ergendim lan ben! bir insan, o en aptal olduğu dönemde söylediği bir söz için ömrünün sonuna kadar cezalandırılamaz ki. pişman oldum, kendime çok küfrettim daha ne yapayım amına koyim? kendimi mi asayım, ne yapayım? uzun lafın kısası olmuyo işte anasını satayım. bu dünya bana göre değil. artık loser mi ne sikimse işte onu mu dersiniz bana veya lanetli miyim bilmiyorum ama bildiğim tek şey ne yaparsam yapayım, ne kadar mücadele edersem edeyim her zaman benim elimde olmayan, sanki yukardan bir talimatla gerçekleşen şeyler ile bir anda her şey elimden kayıp gidiyor.