lucadris

ne zaman radyoda şirinoğlu faktoring'in jingle'ını duysam içimden aynı melodiyle "amın oğlu esteban" diyorum. buna engel olamıyorum. şirinoğlu fak. bizimle aynı binada, ne zaman asansör o katta dursa ve ben güvenlikle gözgöze gelsem gene a mın oğ lu es te baan diyorum, sonra bütün gün beynimde bu terbiyesiz kelimeler o melodiyle dönüp duruyormantıklı kararlar alıyorum. kendimi en iyisinin böyle olacağına inandırmaya çalışıyorum. güçlü görünüyorum. evet,sadece görünüyorum. güçlü değilim, çok ama çok acizim aslında. bacaklarım beni taşımayacak hale gelene kadar, hışkırıktan boğuluncaya kadar ağlıyorum. zayıfım. ama iradem söz geçiriyor bana. o da olmasa şu an herşey çok farklı olabilir. kötü mü iyi mi orasını hiç bilmiyorum. facebookta dürtme diye bir özellik var hani ekşınlı falan. mobile facebook kullandığımda beni birinin dürttüğünü gördüm bi kaç gündür cevap niteliğinde dürtüyorum kendisini. fakat bugün profiline bakmak aklıma geldi. bıyıklı, yaşlı bir amcaymış. utanıyorum daha fazla anlatamayacağım. almanca'yı o kadar seviyorum ki dün işe gitmeme engel olacak kadar olmayan hastalığımı bahane edip işe gitmedim ve bütün gün almanca çalışıp mutlu oldum! ahah resmen ''ich bin eine streberin!''. son günlerde, hızlı akan bir trafikte karşıdan karşıya geçerken ayaklarım birbirine dolanacak ya da kayıp düşecem ve bir arabanın altında ezilerek ölecem diye çok korkuyorum.