Arçelik İzmir Servis

aynı iş yerinde aynı odayı paylaşarak çalıştığım ve beni terk etmiş olan eski sevgilimin boynuna eskisi gibi sarılıp onu öpmemek için bugün bayağı bir çaba sarfetmem gerekti(tam da bu terk ediliş olayını aşıyorum artık dediğim bir zamanda olması kendimi daha da zayıf hissetmeme neden oldu) ve dahası onun bu hislerimden haberi bile yok. narsistim... en azılısından hem de... lisedeyken aynaya yapışıp french kiss yaparken anneme yakalandığımda zerre utanmamıştım, ''napim'' dedim, ''dayanamıyorum.. bana bu kadar yakın, ama bu kadar uzak olmak öldürüyor beni''.. işte yemin ederim o an öğrendim ben ''salak bu çocuk gerizekalı yaa'' lafını.. sanırım o an kafamı önüme eğip mahçup takılsaydım kesin akşam babamla konuşup tedavi ettirmeye ikna edecekti annem, ama o kadar etkili ve memnun söyledim ki kabullendi... ps: ağzımdan öpmek, oramı buramı ellemek istiyorum ulan!! oh, rahatladım! edit: gözünüz mü var lan bende? kendimi istiyorum işte, bi tane rakibiniz devredışı.. kötülemeyin! yeniliğe, hayata adapte olmaya eskisi kadar kapalı olmadığımı fark ettim sözlük. bu güzel bir şeymiş. hala salak bir fişi cüzdanımda uzun süre saklama kapasitesine sahibim***ama artık o fişi yırtıp atabiliyorum da. az da olsa yol aldım sanırım.