Vestel Servis İzmir

birisine bir şey anlatırken elimde kağıt kalem olunca kendimi çok rahat hissediyorum. anlattığım şeyi kağıt üzerinde göstermem şart değil, rastgele çiziktirsem bile çok rahatlıyorum. abimin netbookunu koltuktan düşerken havada iki parande atmasına sebep oldum. kontrol ettim kusursuzca çalıştı. bir şey olmamış gibi usulcacık aldığım yere koydum. ilgi bekledigim ve ilgi gostermedigi icin ayrıldıgım insandan bugun kopek gibi ozur diledim. barısalım olmuyo sensiz gibi cumleler kullandım. hic bi hatam olmamasına ragmen hem de. sırf barısalım onu ozledım dıye belki bencillik ama.. o da hayatımda başka birisi var dedi. şimdi daha hoş ama hiç dğlse ondan nefret ediyorum insanların yemek vermek için kullandığı kapların; evimde kalmasını, "yeni beleş bir eşya" sahibi olmak şeklinde değerlendirecek kadar küçük hesaplar peşinde biriyim. allah beni napmasın... altı yıl önce bir sevgiliden başka biri için ayrılmıştım, o da koluna adımı dövme olarak kazımıştı. dün istiklal'de onu görünce bir anda içimden gidip konuşmak geldi, ama iki saniye sonra anladım ki tek derdim o kolundaki dövmeyi tekrar görmek, adamı hiç merak etmiyorum. kendimden utanmam gerekiyor belki bu kadar duyarsız olduğum için ama utanamıyorum işte, ne yapayım, dövme pek güzeldi.