İzmir Vestel Servis

futboldan anlayan, futboldan ekmek kazanmış, kalbinde futbol atan bir adamın oğlu olduğum için gurur duyuyorum. sonuçlarla bile ilgisi olmayan bir adam olasydın ben ne halde olurdum lan baba! bugün teknik servis elemanına laptop ın sorunlarını anlatırken, elemanın bir an boynumdaki superman kolyesine bakıp bir anlık yarım ağız sırıttığını görünce cidden utandım. kazık kadar insan oldun bu kolye ne iş dedim kendime. ama çok sevimli beh. İzmir Vestel Servis çocukların çoğundan hoşlanmıyorum, bir kısmından ise direkt nefret ediyorum. bebek başka, bebekler daha masum geliyor ama onlara da bir sempati beslediğim söylenemez. bugün gittiğim spor salonunda, sırf haftasonları aileler çocuklarını da getiriyor diye, görevlilere şikayette bulundum. (çok da haksız sayılmam, bir velet "çişi gelmiş pozisyonunda iki büklüm" şekilde havuza atlayınca,ben de havuzdan dışarı doğru atladım) ne zaman ne yapacağı belli olmayan,kontrol edilemeyen küçük insanlar fikri beni ürkütüyor. aksi gibi de, çocuklar beni çok sever, renkli bir tipim,belki ondan ilginç geliyorumdur. ama nefret ediyorum. daha çok nefret ettiğim bir şey varsa da, çocuklarına bi dur demeyen anneleridir. asla karar veremiyorum. bazen ne istediğimi bilmiyorum, bildiğim zaman ise hep iki şey arasında kalıyorum. bu insanlar için de geçerli. seçemiyorum. seçim yaptıktan sonra kaybedeceğim diğer yarıdan korkup, vazgeçiyorum. "acaba "o"nu seçseydim ne olurdu" geliyor hep aklıma, pişman olmaktan korkuyorum. kendimi bildim bileli bu böyle be.